φαινυλουρία

η, Ν

χημ. συνοπτική ονομασία παραγώγων τής ουρίας που σχηματίζονται κατά την επίδραση αμινών στους φαινυλοϊσοκυανικούς εστέρες, αντίδραση που επιτρέπει τον χαρακτηρισμό τών πρώτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. phenyluree < phenyl (βλ. φαινύλιο) + uree (βλ. και -ουρία)].